Հոգնել ու զզվել եմ հասարակությունից...

Ամբողջ ժամանակ մեջս էի պահում, բայց հիմա վերջ ասելու եմ:
Հոգնել եմ այն հասարակությունից, որտեղ ապրում եմ: Հոգնել եմ ամեն օր 5000 հոգու մեջ մի նորմալ, պայծառ դեմք փնտրելուց: ԶԶվել եմ, որ ամեն մի անգրագետ իրավունք է վերապահում բարոյական խրատներ տալ մյուսներին, այնինչ անբարոյական սատկում են: ԶԶՎԵԼ եմ, որ տեսնում են անասուն ծնողները ծեծում են փողոցի մեջտեղում իրենց երեխաներին: Ատում եմ էն մարդկանց, որոնք կենդանիներին խփում են...
Կարճ ասած հոգնել ու զզվել եմ հասարակությունից...

Ազգս լրիվ է գժվել

Երկու շաբաթ առաջ փողոցում հանդիպեցի թերթ վաճառող մի աղջիկ երեխայի: Կլոր փայլուն աչքերով, ժպտերես և այնքան մարդամոտ: Այնքան ինձ հետաքրքրեց նա, որ որոշեցի նրա մասին հոդված գրել: Սկզբում թույլտվություն հարցրեցի նրա հայրիկից, ով երևի իրենց տան միակ մի գրամ ինտելեկտ ունեցողն է: Նա համաձայնեց, ոգևորվեց և ասաց, որ ինքը միայն ուրախ կլինի այդ կապակցությամբ: Աշխատանքիս բերումով ձգձգվեց աղջկա հետ հարցրազրույցը: 

Հետո ամեն օր գնում էի հրապարակ ամենաքիչը 2 ժամ սպասում, որ հանդիպեմ նրանց, սակայն այդպես էլ չէի հանդիպում: Մի օր շտապում էի աշխատանքի, հանդիպեցի հոր և աղջկա: Բացատրեցի, որ հիմա զբաղված եմ, հետո կխոսեմ նրան հետ, իսկ նրանք հրավիրեցին իրենց տուն, որպեսզի տանը անցկացնեմ հարցազրույցս և պատրաստեմ հոդված: Աղջիկն էլ խոսակցության յուրաքանչյուր երկրորդ վարկյանին հարցնում էր, որ հավաստիանար, որ գնալու եմ:
Այսօր՝ պայմանավորված ժամին գնացի: Վա¯յ այդ գնալս…

Դուռը թաքելուցս հետո դռան շեմին հայտնվեց մազերը գզգզված, հնամաշ շորերով մի կին: Տան տիկինն էր՝ աղջկա մայրը: Տան խոնավության և աղտոտվածության հոտը միանգամից քթից խփեց: Երբ պատմեցի, թե ինչու եմ եկել, որ ունեմ պայմանավորվածություն և այլն, նա քաշեց թևիցս և մտցրեց իրենց բնակարան, որտեղ այնպես թափթփված էր, որ հազիվ կարողացա մի մաքուր տեղ գտնել և կանգնել: Շորերը լցված էին իրար վրա մի տեղում: Մի սենյակից մյուսը անցնելու համար երեխաները օգտագործում էին Մաուգլիի հնարքները: Պատերը մրոտված էին, իսկ տան գարշոհոտի մասին արդեն ասացի:
Նա չէր լսում, թե ես ինչ եմ ասում, միայն գոռում էր: Անկեղծորեն այդպես էլ չհասկացա, թե ինչ էր ասում: Բայց յուրաքանչյուր 2-րդ բառը դա. «մարդս կուզե խայտառակ էնէ ընձի, կուզե ընպես էնէ, որ սաղ իմանան օր ինքը փող կմուրա, կուզե ցույց տա սաղին, օր երեխեքը թքած ունին վրես»: Ես միայն ասում էի, թե չի ուզում, որպես ծնող դեմ է, ուրեմն ոչինչ էլ չեմ անի: Ինչքան ուզում էի բացատրեի, միևնույն է, նա չէր հասկանում: Բայց «ամենահետաքրքիրը» եղավ այն ժամանակ, երբ հարևաններին կանչեց իրենց բակի հրապարակ: Մի կերպ հարևանները կարողացան համոզել, որ ինձ բաց թողնի, սակայն նա որոշեց ճանապարհել ինձ: Ճանապարհին ինչ-որ հեռախոսի համարներ էր տալիս, ասում էր զանգի իմ կենսագրականից տեղեկացի: Հետո կրկնում էր, որ եթե մի բան իմանամ կամ գրեմ իր ընտանիքի մասին ինձ դատի կտա: Որոշեց զանգել, բոլոր շաբաթաթերերին և հեռուստաընկերություններին, որպեսզի իր բողոքն արտահայտի այս կապակցությամբ: Երկար-բարակ չպատմեմ, մի կերպ ազատվեցի նրա «ճանկերից»: Քայլում էի տուն, երբ նրա որդին վազելով հասավ ինձ և խնդրեց, որ վաղը ժամը 2-ին գնամ իրենց տուն: Մերժումիցս հետո նկատեցի, թե ինչպես մայր և որդի ուշադիր հետևում են ինձ՝ իմանալու, թե որտեղ եմ ապրում: Փրկության հասավ Շառիկը՝ իմ շունը: Ումից վախեցած հետ դարձան:
Մնում է ինձ միայն աղոթել, որ ազգս գժության ճանապարհից շեղվի:

Աղ ցանենք, օգնենք քաղաքապետին

Փետրվարի 4-ին, ժամը 17:00-ին Գյումրիում մի խումբ երիտասարդներ կազմակերպել էին բողոքի ակցիա: Նրանք պահանջում էին սառցակալած փողոցների և մայթերի հալեցում: Նրանց երթը սկսվեց Գյումրիի 10-րդ դպրոցից և ավարտվեց քաղաքապետարանի մոտ: Յուրաքանչյուրն իր հետ վերցրել էր մի քանի տուփ աղ և ամբողջ երթի ճանապարհին լցնում էին սառցակալած փողոցներին և մայթերին: Այն հարցին, թե ինչու են որոշել կազմակերպել նման ակցիա, երիտասարդներից մեկը նշեց. §Քանի որ ակամայից դարձել ենք էքստրիմի սիրահար այս փողոցներում և տեսնում ենք, թե ինչպես է անտերության մատնված, այս կերպ փորձում ենք ազդել պաշտոնատար անձանց վրա և պահանջել մեր քաղաքի բնակիչների համար անվտանգ փողոցներ¦: Ամբողջ ընթացքում երիտասարդներին ողջունում և շնորհակալություն էին հայտնում անցորդները, ինչպես նաև վարորդները:
Հասնելով քաղաքապետարանի մոտ՝ նրանք շենքի շրջակայքը նույնպես լցրեցին աղով, իսկ հետո բոլոր աղի տուփերը, համապատասխան կոչի ցուցանակներով կախեցին քաղաքապետարանի դռներին: Սակայն դրանք երկար կախված չմնացին: Քաղաքապետարանի աշխատակիցը դուրս եկավ և հայհոյելով, պատառոտելով տուփերը և աղտոտելով շրջակա միջավայրը՝ փորձեց երիտասարդներին սանձել և վթարել իրենց իսկ քաղաքի հրապարակից: Երիտասարդ ակտիվիստները հավաքեցին քաղաքապետարանի աշխատակցի կողմից պատառոտված և ամբողջ տարածքով մեկ տարածած ամբողջ աղբը նշելով. §Մենք քաղաքապետարանի նման §խոզ¦ չենք, մենք սիրում ենք մեր քաղաքը¦:

Անի Դավթյան

Մանրամասն Հայկ Բարսեղյանի պատրաստած տեսանյութում

Էքստրասե՞նս ես մտիր Բիլայնի գրասենյակ, չէ՝ սպասիր անվերջ հերթիդ

Պարզվում է Գյումրիի beeline գրասենյակ այցելողները պետք է էքստրասենսներ լինեն:  Փչացել էր հերթական թվերով կանչելու զմբռդիչը: Երբ մի կին, հոգնած ժամերով հերթում սպասելուց և նկատելով, որ արտահերթ սպասարկվում են ոմանք, մոտեցավ աշխատակցին և փորձեց բացատրություն պահանջել, թե ինչ սկզբունքով են կանչում հաճախորդներին, վերջինս ասաց՝ թվերով: Իսկ կինը հարցրեց, թե ինչպես են թվերով կանչում, որ ինքը չի լսում և չգիտի ինչքան սպասի: Աշխատակիցը շլացնող պատասխան տվեց.

-Ես մտքումս ասում եմ թվերը և գիտեմ հերթականությունը...

Փաստորեն մենք էլ՝ հասարակ մահկանացուներս պետք է հատուկ ձևերով կռահենք, թե նրա մտքում ինչ թիվ է և մոտենանք մեր հարցերը լուծելու....